Description
A trip down memory lane… lente 2014, en de Rodeokliek was als een speer aan het gaan met XXL-versies van hun concept met 7 bands op een zondagnammidag en dat meermaals per maand. Zo was er in die tijd eentje met Freedom Hawk uit Virginia Beach, US of fucking A. Een lokaal bandje, genaamd Brutus, was maar al te vereerd om heel vroeg die dag hun negende show ooit te spelen en heel veel daarna is legendarische lokale cultgeschiedenis. Jaja, danku Tim De Meyer, dat laatstvermelde geregel was inderdaad door u in gang gezet . Hoe dan ook, Freedom Hawk, dat was wel degelijk door moi, El Rocco, gefixt en ik herinner mij maar al te graag en al te goed hoe ik -na het horen van de eerste minuut aan tonen die met de vraag van de booker meekwamen- mega-impulsief ben ingegaan op het verzoek om deze gentlemen onze tempel te laten daveren én terecht want slechts exceptioneel is dat in de mate gelukt als die avond. ‘Holy shit, wat was me dat?,’ moest Jan Cassiers toen gedacht hebben, want hij liet ze in het post-Rodeotijdperk, meer bepaald in het top- en kutjaar 2018, maar al te graag nog een keertje terugkomen. En elk jaar nadien, inmiddels 7 exemplaren aan een stuk, telkens tussen eind september en eind oktober wanneer het laatste zomerzonnetje nog eens deftig afscheid van ons komt nemen, is er zo een moment dat hun meezinger ‘Indian Summer” eerst tussen mijn oren schalt en steevast kort daarna, smijt ik die LP op de SL1200, want soms moet je nu eenmaal gewaarworden wat er zich in je hoofd afspeelt. Zingt u vanaf de herfst van volgend jaar heerlijk met me mee? Lekker bieden dan maar op dit pronkstukje dat op die bewuste dag in 2014 gesigneerd werd door alle bandheren. Ik zal u belonen met het gegeven dat ik het ook met evenveel liefde en overgave met u zal meescanderen in putteke lente, zomer of winter en dan zal ik aan de Music City bierbel trekken om ons getweeën en de toevallige mensen rondom ons er ene geven. Dat verdient u dan. Levenslang. En ik ook. Soms, heel soms mag een band tussen mensen gebaseerd zijn op een aankoop. Nou fucking doeg.
– Sam De Roeck